kailan?

    Ang panitikan ay nagsimula mula pa sa mga sinaunang panahon, bago pa man ang pagkakaroon ng mga sistema ng pagsulat. Ang mga unang anyo ng panitikan ay ipinamamana sa pamamagitan ng oral na tradisyon, tulad ng mga kwento, alamat, epiko, at awit na isinasalaysay o inaawit sa harap ng mga tao. 

    Ang panitikan, sa ganitong paraan, ay nagsimula sa iba't ibang kultura at komunidad upang ipahayag ang mga saloobin, karanasan, at kasaysayan.

    Sa Pilipinas, halimbawa, bago pa dumating ang mga Kastila, mayroon nang mga epiko at tula tulad ng "Hudhud" ng mga Ifugao at "Darangan" ng mga Maranao, na ipinapasa mula sa isang henerasyon patungo sa susunod sa pamamagitan ng pasalitang tradisyon. Ang mga kwentong ito ay nagsisilbing bahagi ng panitikan ng mga katutubong Pilipino.

    Sa pagdating ng mga sistema ng pagsusulat (tulad ng baybayin sa Pilipinas), nagkaroon ng mas organisadong anyo ng panitikan. Ang mga sinaunang Pilipino ay gumagamit ng mga simbolo o karakter upang isulat ang mga tula, awit, at iba pang anyo ng panitikan. Ang panitikan sa ganitong anyo ay nagsimulang mag-evolve at magtamo ng iba't ibang tema, tulad ng mga kwentong relihiyoso, kasaysayan, at pagnanasa.

    Sa mas malawak na pananaw, ang panitikan sa buong mundo ay nagsimula sa mga sinaunang sibilisasyon, tulad ng Mesopotamia (Epiko ng Gilgamesh), Ehipto, Greece, at Roma. Sa Greece, ang panitikan ay naging sentro ng kanilang kultura, kung saan sumikat ang mga akda ni Homer (tulad ng Iliad at Odyssey), at naging mahalagang bahagi ng edukasyon at pampublikong buhay.

    Sa Pilipinas, ang mas pormal na pagsulat ng panitikan ay nagsimula noong panahon ng Kastila. Nagsimulang magpakita ng mga akdang pampanitikan na nakasulat sa Espanyol, tulad ng mga tula at nobela, na ang ilan ay naglalaman ng mga mensahe laban sa kolonyal na pamumuno. Pagdating ng mga Amerikano, nagbukas ang panitikan sa wikang Ingles.